از خود نوشتن

اول کتاب زنده تر از زندگی، کریستین بوبن اینگونه نوشته است: "واقعه ی مرگ همه چیز را در من درهم شکست. همه چیز غیر از قلب. قلبی که تو برای من ساخته ای و هنوز هم داری میسازی، با دست های کسی که رفته، قلبی که تسکین میدهی با صدای کسی که رفته، قلبی که روشن میکنی با خنده ی کسی که رفته."

این چند جمله از زیباترین جملاتی بود که تا حالا خوانده ام. راستش در دنیا هیچ حقیقتی حقیقی تر از اینکه "همه چیز گذرا است" وجود ندارد. کاش در رابطه ها و زندگی مان جوری باشیم که وقتی رفتیم (چه از رابطه و چه از دنیا)، یاد و خاطره مان، خنده هایمان، حرف هایمان و دست هایمان تسکین باشد برای آدم هایمان.