شکنجه

نمیدونم توی زندگی قبلیم چه موجود پلیدی بودم که به تاوانش الان اختلال صداآزاری دارم.

خدا نصیب گرگ بیابون نکنه این مشکل رو.

احوال این روزها

سر کارم ولی ذهنم اصلا اینجا نیست. ذهنم این روزها اصلا جایی که حضور دارم نیست. قلبم همش تند تند میزنه و استرس دارم. دلم میخواد فرار کنم. از همه کس. از همه جا. آدمای دور و برم همش توی کارها و تصمیم هام دخالت میکنن و فکر میکنن دارن کمکم میکنن. من هم از روی ادب نمیتونم بهشون بگم این زندگی منه و به شما هییییچ ربطی نداره. خیلی خیلی استرس دارم که قراره چی بشه... امیدوارم مثل همیشه که بعد این استرسام پوزخند بوده به خودم، که آخه خره چرا استرس الکی میگیری و مگه چی شده و این حرفآ، الانم همین شه... 

باید همین شه مگه نه ... مگه نه ش رو نمیدونم واقعا چی میشه...